I

nú skal skunda
upp á fjallið
og finna innri 
ró

hugurinn léttur
en skrefin þyngjast
brattinn eykst og
lungun svíða
kemst varla lengra
var þó rétt að byrja
vil hætta angur og ótti
sest á lítinn stein

upp þó stend 
og fikra ofar skelf og titra
þori hvorki að 
horfa upp eða niður
skransa 

hjartað 
við það að bresta.
hingað og ekki lengra 
varlega sest á litla nibbu
lími augun saman

hugsa bara núvitund 
anda inn
og 
anda út

og svo
rólega rifa augun
og sjá
víðsýnin til allra átta

þessi fegurð
verð samt  döpur og hugsa til þín 
náttúran mín

II

brött er hlíðin, hæðin bíður hálft er bergið
fætur loga líður illa
lausir steinar sérhver silla

með herkjum er nú kannski hægt að hugsa núna
hringa-nóran haltu velli,
ekki gefast upp í hvelli

hugsunin um vandamálin hætta hvergi
verkjunum ég væli undan
en vá! sérðu sæta lundann

í auðninni á aurnum úti er okkur litur
í fjarska sé ég bleiku fjöllin
fallegu stóru sjarmatröllin

fjær er risa kólgubakki með rok og rytju
eftir stendur eitt og nakið
áður sem var laufi þakið

sé á túni titra bæði tré og runnar
eftir slæman veðurstreng
vindbarin þau eru í keng 

vitlaust veður hlýnun hret og hríðarstormar 
þungir bakkar þámað loft
þruma yfir ansi oft

heimskautin í hættu eru hugsum skjótt
þurfum kannski töfraþulu að kunna
því alla heimsins jökla bræðir sunna

vöknum fljótt því veðrið kallar vindar breytast
banka fast nú baka til
bara áfram sofa vil

bank bank nú er best að vakna strax
bíðum ekki byrjum hér,
baráttan er hafin trúið mér