— — —

Um leið og ég kvaddi þá hófst ég handa. Ég hafði beðið eftir þessu símtali í tvö ár. Það er erfitt að lýsa því hvaða tilfinningar komu upp þegar ég heyrði röddina hennar aftur. Eftir alla þessa þögn. Samtalið okkar var ekki langt. Ég fer yfir það aftur og aftur í huganum.

„Hæ mamma. Þetta er ég”

„Ég veit að þetta ert þú. Ég á bara bágt með að trúa því”.

„Ég kem bráðum til þín.”

„Taktu þinn tíma. Ég verð hér og fer ekki neitt”.

Ég tek jurtina varlega upp. Nostra við hana. Það er mikilvægt að velja réttan hluta. Þann sem gefur besta bragðið.

Við vorum mjög nánar fyrir hvarfið. Hún er sú dóttir sem ég hef einna helst verið stoltust af. Þó ég myndi aldrei orða það upphátt. Alveg frá því hún var lítil hefur hún verið óhrædd við að tjá sig. Taka pláss. Segja sínar skoðanir. Þess vegna var hún numin á brott.

Tilhugsunin um hvarfið veldur mér óhug. Þögnin var verst, en nú er hún rofin. Ég velti fyrir mér hvað hefur breyst, hvað mun breytast. Verður röddin hennar eins sterk og áður?

Það er bankað á hurðina. Hún er komin.

— — —

As soon as I hung up the phone, I started making everything ready. I had been waiting for this call for two years. It’s hard to describe what I felt when I heard her voice again. After all this silence. Our conversation was not long. I go through it over and over in my mind.

“Hi, Mom. It is me”

“I know it is you. I just have a hard time believing that “.

“I will come over soon.”

“Take your time. I am here and not going anywhere “.

I pick up the herb gently. It is important to choose the right part. The one that gives the best taste.

We were very close before she disappeared. She is the daughter I have been most proud of. Although I would never say it out loud. Ever since she was little, she has been unafraid to speak her mind. Take up space. Express her views and beliefs. That’s why she was taken away.

The thought of the disappearance makes me uneasy. The silence was the worst, but now it is broken. I wonder what has changed, what will change. Will her voice be as strong as before?

There is a knock on the door. She is here.

— — —

Styrkir þú Vía?

Vía treystir á þitt framlag. Með því að styrkja Vía tekur þú þátt í að halda uppi miðli sem lætur sig jafnrétti og fjölbreytileika varða.

Vía, áður þekkt sem Flóra útgáfa, hefur verið starfandi í 3 ár fyrir gagnrýna lesendur sem langar að kafa undir yfirborðið á marghliða samfélagsumræðu út frá jafnréttissjónarmiðum. Vía hefur frá upphafi fjallað um aðkallandi málefni líðandi stundar og birt fjölda einstakra pistla sem hafa varpað ljósi á ójöfnuð, ójafnrétti, fordóma, íhaldssemi og ofbeldi sem finna má á öllum stigum samfélagsins. Við leggjum áherslu á að upphefja frásagnir þeirra einstaklinga sem valdakerfi fara hvað verst með og valdefla raddir fólks með lifaða reynslu.

Hvert einasta framlag, stórt eða lítið, gerir okkur kleift að halda uppi gagnrýnni jafnréttisumræðu og er ómissandi fyrir áframhaldandi starf Vía.

Styrkja Vía

** Kíktu við á Uppskeru, listamarkaðinn okkar **