mamma á nokkra daga eftir ólifaða

kannski vikur

hún á mörg ár að baki

en ekki nógu 

fyrir nokkrum mánuðum var hún að fagna

grunlaus um hvaða fréttir vorið bæri

nú segir hún

föl í sjúkrarúmi

heyrðu, veistu 

ég skil ekki

afhverju eyddi ég svona mörgum tímum 

öllum mínum betri árum

hugsunum

og orku

og sólsetrum

og tækifærum

og snjódögum

og ferðalögum

og kaffiboðum

í að velta fyrir mér eigin holdarfari 

neita mér og pína

svelta mig og hata

með stakt tár í augunum

veikburða og grönn 

hennar mesta eftirsjá