í hamfarabirtu
mætast augu
soltnar sálir
     hafa sig hægar
virða fyrir sér
sjónarspilið

skjálftar skekja
innri vitund
er þétt strengd húð
gengur 
     í bylgjum

rauðar sprungur
brjóta sér leið
víðáttan víkur
fyrir flæði
     náttúrunnar

bein gliðna
líffæri hopa
er kjarninn
      þenst út

     lífsorkan
     kvikan 
ólgar
er hún rennur um
þröngan farveg

     óheflað afl
brýtur sér leið

lýkur
      með frumöskri